Ik ben voorstander van een pacifistische politiek. We zouden geen wapens moeten leveren. De positionering van de snelle interventiemacht van de NAVO is geen verstandig besluit. Ik heb overigens geen bezwaar tegen machtsvorming. De gedachte van een geweldloze communicatie (denk ook aan J. Habermas) is aantrekkelijk, maar zonder machtsvorming is het handhaven van een positie moeilijk. Ook geweldloze weerbaarheid rust op machtsvorming: geweldloze machtsvorming. Beeindiging van de vetorechten in de Veiligheidsraad is noodzakelijk. Alleen politioneel ingrijpen van de Verenigde Naties mag voorop staan. Uitsluitend economisch financiele maatregelen naast demonstratieve aspecten lijken mij hier aanvaardbaar. Dat in het Westen het totale bevroren vermogen van Rusland nog steeds niet geconfisceerd is, en voor niet-militaire ondersteuning van Oekraine gebruikt is, is onbegrijpelijk. Dit kan alleen begrepen worden tegen de achtergrond van een vergaand liberaal denken, dat de onaantastbaarheid van eigendom centraal heeft staan.
Daarnaast blijft mijn deelname aan democratische politiek van belang. Van welke partijen zou ik nog lid kunnen worden? Of is het vierjaarlijkse verkiezingsritueel voldoende? De kans op een democratische economie is nog steeds niet erg groot. Op welke partij zou ik moeten stemmen om zo’n doel dichterbij te brengen? D66 (9 zetels in Tweede Kamer) lijkt wel een partij met sociale denkbeelden, maar biedt toch niet veel meer dan een liberaal model. De regering op basis van PVV,VVD,NSC,BBB is gevallen; verkiezingen zijn in aantocht. De confessionele partijen zijn voor mij geen keus: godsdienst is irrationeel, en op irrationaliteit kan je geen politiek bouwen. Kiezers hebben dit misschien ook begrepen, zodat het CDA massaal verloren heeft bij de laatste verkiezing. De woningpolitiek van het vorige kabinet, onder de CDA-minister, heeft tot "nivellering" van de woninghuren geleid: de huurverhogingen in de vrije sector zijn enigszins beperkt; maar de sociale woningsector heeft de hoogste huurverhoging sinds decennia gekregen. Alles wat zich rechts van de VVD bevindt valt voor mij per definitie af. Wilders en Baudet waren slechts bezemwagens voor de VVD. Wilders heeft zich daarvan los kunnen maken met zijn huidige 37 zetels in de Tweede Kamer. De structuur van de "partij" van Wilders is opmerkelijk. Er is een sterke overeenstemming met de "partij"-opbouw van de NSB uit de jaren 1930: de "partij"-top (nu in de persoon van Wilders) heeft de alleenmacht, zoals indertijd Anton Mussert. Het is een raadsel dat democratische partijen met zo'n fascistoide eenmanspartij een meerderheidskabinet hebben kunnen aangaan. Extreem rechts heeft zich meester gemaakt van het migratievraagstuk als vermomming voor een regressieve politiek, waarop zelfs het begrip liberaal niet meer kan worden toegepast. Een belangrijk deel van het electoraat van het CDA is vermoedelijk overgestapt naar de partij van Omzigt (20 zetels): het NSC. De BBB is na aanvankelijke grote winst bij provinciale verkiezingen (10 zetels in Eerste Kamer) teruggevallen naar 7 zetels in de Tweede Kamer. De BBB is politiek bezien een partij rechts van het midden. Al het politiek kleine grut als ouderenpartij, dierenpartij laat ik hier terzijde. Een emancipatiepartij als Denk zou politiek gezien niet oninteressant kunnen zijn, ware het niet dat niet altijd even duidelijk wordt hoe hun godsdienstige (islam) opstelling hen parten kan spelen.
Dan naar links, wat zien we daar gebeuren? GroenLinks/PvdA (25 zetels in de Tweede Kamer). GroenLinks heeft een belangrijke rol gespeeld in het tot standkomen van een progressieve klimaatpolitiek. De PvdA lijdt nog steeds onder de gevolgen van zijn politieke lijn vanaf de jaren 1990 tot aan de deelname aan de Rutte-kabinetten. De PvdA heeft een politieke neiging naar het midden, maar dit is misschien tot stilstand gebracht nu de samenwerking van GroenLinks en de PvdA definitief is geworden. Tenslotte is er aan de linkerflank de SP (5 zetels). Dit is de enige partij in Nederland die het woord “socialistisch” in zijn naam heeft staan. Hun programma en concrete politiek vind ik progressief. Ik heb sympathie voor de SP, en voor zijn specifieke politieke projecten, zoals de kwestie met de belastingtoeslagen, en met hun algemene links-georienteerde politieke opvattingen ten aanzien van Nederland en Europa. Ook hun anti-oorlog-standpunt heeft mijn sympathie.
Kortom, wat levert het Nederlandse politieke landschap nu in feite op? Welke partijen bestrijden apartheid zoals in Palestina? Waar zou ik mijn vrijheidlievende socialisme kunnen vinden? Geweldloze machtsvorming? Het afschaffen van godsdienstige irrationaliteit in politiek en onderwijs? Democratische economie? Een planeconomie dus die zijn politieke basis vind in het parlement? Het afschaffen van vermogensongelijkheid? Het afschaffen van inkomensverschillen en van armoede? En zoiets dan ook nog gekoppeld aan democratische machtsvorming? Ik zal mijn stem moeten geven aan partijen die in die richting wijzen.